استناد به آیه 5 سوره الأنبياء جهت اثبات حجیت خواب

دارالهدایه| از جمله آیاتی که جریان احمد اسماعیل بصری جهت اثبات حجیت خواب در شناخت حجت الهی به آن استدلال
می‌کنند، آیه شریفه سوره انبیاء است.

حجیت خواب در قرآن

مستند ادعای این جریان آیه شریفه ذیل است: 

«بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ؛ بلكه گفتند خوابهاى آشفته است [نه] بلكه آن را بربافته بلكه او شاعرى است پس همان گونه كه براى پيشينيان هم عرضه شد بايد براى ما نشانه‏ اى بياورد» (الأنبياء، ۵).

محتوا: در این آیه سخن مشرکان بازگو شده که می‌گفتند حرفهایی که پیامبر می‌زند بخاطر دیدن خواب‌های آشفته است نه
بلکه بر خدا عمداً دروغ می بندند نه بلکه روانش بر عقلش غلبه پیدا کرده و سجع می‌بافد و الا معجزه‏ای مثل معجزه پیامبران گذشته بیاورد.

ادعای احمد بصری

احمد بصری می گوید: مراد مشرکان از خواب‌های آشفته، همان رؤیاهای صادقه ای بوده که مردم درباره پیامبر می‌دیده اند؛ لذا هر کس خواب‌های صادقه ای که پیروان مدعی یمانی دیده اند را خواب آشفته و باطل تلقی کند پیرو مشرکان بوده؛ بلکه راساً کافر است:

این در حالیست که پیامبر صلی الله علیه و آله هیچگاه  به خواب‌های خود یا دیگر مسلمان‌ها بر مشرکان استدلال ننمود؛ لذا
سخن مشرکان در این آیه ربطی به آن‌چه جریان مدعی یمانی می‌گوید ندارد،ک؛ بلکه هدف مشرکان این بود که مطالبی که پیامبر صلی
الله علیه و آله به عنوان وحی الهی بیان می‌کند را مستند به خواب‌های پریشان کنند؛

یعنی بر این باور بودند که پیامبر در خواب‌های آشفته خود، چیزهایی می‌بیند و می‌آید همان موارد را به عنوان وحی الهی با بیان دیگری به ما عرضه می‌کند و چون نمی‌توانستند این ادعا را اثبات کنند مدام آن را تغییر داده و از ادعای توهم زدگی در خواب، به ادعای دروغ بافیِ آشکار پناه بردند و از آن نیز به شاعر بودن و غلبه پیدا کردن روان بر عقل و حتی جن زدگی، سحر و کهانت.